دکتر حسین سلاح‌ورزی، پایگاه خبری ۱۷ مرداد/ یکی از این پیامده این است که شخصیتی که همه قدرت رادر اختیار دارد به حذف و طرد دوستان و یارانش اقدام می‌کند تا خود را یگانه ناجی نشان دهد، این پیامد را در طرد یاران اصلی اردوغان در ترکیه دیده‌ایم که حالا دارند برای خود حزب تازه‌ای تاسیس می‌کنند.

یکی دیگر از پیامدهای بازدارنده رسوب قدرت در شخصی مثل اردوغان دور شدن از حلقه مشاوران و کارشناسان ورزیده اما غیر حزبی وغیر وابسته به شخص قدرتمند است.

این نیز به نوبه خود راه را برای این‌که اردوغان خود را دانای کل بداند بازکرد، سومین ویژگی در چنین شخصیت‌هایی نفی هرکسی است که احساس می‌کند علیه اوست و برای‌اش تفاوتی نمی‌کند که این فرد راننده تاکسی است یا یک نظامی بلند پایه و بهانه‌اش نیز این است که او به بیگانه‌ها وصل شده است.

بازداشت و از کار برکنارکردن ده‌ها هزار ارتشی و آموزگار و کارمند و استاد دانشگاه که اردوغان آن‌ها را متهم به وابستگی به فتح الله گولن ناراضی مشهور کرد در همین چارچوب قابل تفسیر است.

اما اردوغان برخلاف پیروزی‌های هربار کمرنگ تر در داخل در مناسبات با بیرون در روزهای بدتری قرار دارد، ازسوی اتحادیه اروپا طرد شده و نه تنها او را به درون اتحادیه راه نمی‌دهند بلکه گامهای نخست برای یاغی نشان دادن او در عمل برداشته‌اند.

تا جایی‌که اتحادیه اروپا اقتصاد و سیاستمداران نزدیک به اردوغان را تهدید به تحریم کرده است.

از سوی دیگر رفتار ریاکارانه او که هم می‌خواهد از توانایی‌های روسیه بهره‌برداری کند و هم می‌خواهد از مزیت‌های آمریکا استفاده کند، باعث‌ فوران خشم کاخ سفید هم شده است.

این طرد شدگی از سوی غرب و نبرد با روسیه در سوریه و در لیبی و علم به این‌که در نبرد با روسیه راهی برای برنده شدن او باز نشده است، وی را ناگزیر کرده است در نبردهای کوچک به دنبال پیروزی باشد، به طور مثال با فرستادن کشتی برای کشف گاز، فرستادن نیرو به سوریه و جنگیدن در لیبی سعی می‌کند احساس قدرت کند و خود و کشورش را در سطحی بالاتر از چیزی که هست نشان دهد.

اردوغان یک استراتژی اقتصادی در نبرد #قره‌باغ را با همین هدف دنبال کرد و حالا برای این‌که آثار شکست در اروپا را از خود دورکند، با بیان حرف‌هایی خارج از عرف می‌خواهد جنجال تازه‌ای در ایران را تدارک ببیند.

این قدرت نمایی جنجالی پس از پیروزی نسبی شاید بتواند دل برخی ناسیونالیست‌های کشورش را شاد کند اما اکثریت شهروندان ترکیه‌ای که از رشد تورم و کاهش روز افزون پول ملی در برابر دلار ناراضی‌اند را به سوی اردوغان جلب نمی‌کند.

این رفتار اردوغان که طعم عهد شکنی و ناسپاسی در برابر ایران دارد به زودی او را فردی فرصت طلب و قدر نشناس نشان خواهد داد و رهبران احزاب و جمعیت‌های سیاسی منطقه به او پشت خواهند کرد و قاعدتا تنها می‌ماند.

اردوغان با این دست فرمانی که برای هدایت سکان ترکیه اختیار کرده، به زودی به نقطه‌ای خواهد رسید که دیگر نه رای دهندگان به او رای خواهند داد و نه رهبران جهان به او اعتماد می‌کنند.

در این وضعیت است که اردوغان تنها خواهد ماند و آنچه به ظاهر به دست آورده است را هم از دست می‌دهد.

با این همه، بدترین چیز برای اردوغان این است که در داخل کشور و در نبرد اقتصادی بازنده شده و شهروندان به این نتیجه می‌رسند که او با بازی‌های سیاسی پر نوسان، آرامش و آسایش رفاهی آن‌ها را سلب می‌کند و حتما در این صورت آینده‌ای ناروشن در برابر او خواهد بود.

نایب رئیس اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران